Η ψυχοθεραπεία ή συμβουλευτική μέσω skype είναι ένας τρόπος να ξεπεραστούν κάποια εμπόδια, πρακτικά κυρίως,  που ωστόσο αποθαρρύνουν κάποιον στη σκέψη του να αναζητήσει βοήθεια από  ψυχολόγο. Στη συνεδρία μέσω skype η συνεδρία ψυχοθεραπείας ή συμβουλευτικής γίνεται μέσα από το πρόγραμμα skype που παρέχει τη δυνατότητα μετάδοσης εικόνας και ήχου μέσω του διαδικτύου.



Ποια είναι τα πλεονεκτήματα των υπηρεσιών ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής μέσω skype.

Επικοινωνώντας μέσω skype, ψυχολόγος και πελάτης έχουν τη δυνατότητα να αλληλεπιδράσουν μέσα από το δικό τους φυσικό χώρο ο καθένας, γλιτώνοντας από τις μετακινήσεις και τις δυσκολίες που αυτές μπορεί να προκαλούν στον πελάτη κυρίως. Πολλές φορές, το ξεκίνημα για μια συμβουλευτική ή ψυχοθεραπευτική σχέση μπορεί να σταθεί πιο εύκολο για κάποιον, που ενώ επιθυμεί να ξεκινήσει μια τέτοια συνεργασία με έναν επαγγελματία, διστάζει, καθώς η παραμονή στο δικό του οικείο περιβάλλον θα του δώσει μια μεγαλύτερη άνεση και ασφάλεια. Επίσης, οι συνεδρίες μέσω skype δίνουν τη δυνατότητα συνέχισης της σχέσης με τον ψυχολόγο/ ψυχοθεραπευτή παρ'όλες τις αλλαγές σε συνθήκες ζωής του πελάτη, όπως μετακόμιση σε άλλη πόλη/ χώρα, ταξίδια μακράς διαρκείας που παρεμβαίνουν στα διαστήματα που μεσολαβούν ανάμεσα στις συνεδρίες ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής, καθιστώντας έτσι τη θεραπευτική σχέση πιο σταθερή και ακλόνητη για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί, ανεξάρτητα από τις συνθήκες ζωής του πελάτη. Τέλος, οι υπηρεσίες ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής μέσω skype είναι λύση για τα άτομα με κινητικές δυσκολίες.

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την ψυχοθεραπεία και συμβουλευτική μέσω skype. 

Τεχνικά, το μόνο που χρειάζεται είναι desktop, laptop ή tablet με κάμερα για την προβολή εικόνας μικρόφωνο, ηχείο για τη μεταφορά ήχου και φυσικά σύνδεση με το διαδίκτυο. 2 Mbps αρκούν για μια ικανοποιητική σύνδεση μέσω skype.
Ωστόσο, στις υπηρεσίες ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής που παρέχονται στην έδρα του ψυχολόγου, η προστασία και η εξασφάλιση των κατάλληλων φυσικών συνθηκών είναι στην ευθύνη του επαγγελματία (εξασφάλιση ησυχίας, απομόνωση από θορύβους, διακοπές από τηλεφωνικές κλήσεις, από παρεμβάσεις τρίτων, κλ.π, κατάλληλη θερμοκρασία στον χώρο, αναπαυτικά καθίσματα κλ.π). Στην περίπτωση των υπηρεσιών μέσω skype, αυτές τις φυσικές συνθήκες θα πρέπει να διασφαλίσει για τον ίδιο ο πελάτης,

Ποια είναι η διαδικασία στις υπηρεσίες ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής μέσω skype.

Εάν ενδιαφέρεστε για την ψυχοθεραπεία και συμβουλευτική μέσω skype αρχικά  επικοινωνήστε μαζί μου ώστε να κλείσουμε το πρώτο skype ραντεβού μας. Στη συνέχεια και μέχρι το πρώτο μας ραντεβού, θα πρέπει να με εισάγετε στις επαφές σας, αναζητώντας με στο skype με το skype όνομά μου: kentronisida. Aφού αποδεχθώ το αίτημά σας για προσθήκη στις επαφές σας θα πραγματοποιηθεί δική μου skype βινεοκλήση προς εσάς την ώρα και ημέρα που έχουμε ορίσει ραντεβού τηλεφωνικώς. Η πληρωμή της skype συνεδρίας γίνεται με κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό που θα φροντίσω να σας δώσω. 

Προετοιμαζόμαστε στην επαφή μας με τους άλλους. Ψάχνουμε τα πιο εύστοχα λόγια για να εκφράσουμε αυτά που θέλουμε, χρησιμοποιούμε το σώμα μας ως εργαλείο, ντυνόμαστε κατάλληλα για να παρουσιαστούμε στον άλλον  ... ρούχα, λόγια, σώμα, επιλέγουμε τα κατάλληλα, μέσα από ένα ρεπερτόριο ανάλογα με το τι νιώθουμε ότι θα εκφράσει καλύτερα το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε ...κάτι πάνω μας μένει όμως ακατέργαστο χωρίς δυνατότητα 'σκηνοθέτησης' ....το βλέμμα. Δεν μπορείς να το χειριστείς, να το παραλλάξεις, θα εκφράζει αυτό που είσαι εκείνη τη στιγμή- πολλές φορές ακόμα και αυτό που εσύ ο ίδιος σου δεν ξέρεις. Δε θα κρύψει, δε θα προσθέσει τίποτα πέρα από αυτό που πραγματικά είσαι.

Το μωρό ξαφνιάζεται από έναν δυνατό κρότο ... ακολουθούν δευτερόλεπτα απόγνωσης και το βλέμμα του καθρεφτίζει τον φόβο και το ξάφνιασμα του - μετά, δευτερόλεπτα ανακούφισης καθώς συναντά το βλέμμα της μαμάς που καθησυχάζει. Το βλέμμα ανακουφίζει, εκφοβίζει, προσκαλεί, αποδέχεται, απορρίπτει ...Ρωτάμε, μας δίνουν μια απάντηση ... αναζητούμε το βλέμμα για να 'επικυρώσουμε' την απάντηση ή όχι. Πόσες φορές αμφισβητούμε τη δήλωση κάποιου απλά και μόνο επειδή το βλέμμα του μας λέει κάτι άλλο;

Αν το τζίνι σας προσέφερε τρεις ευχές σε ότι αφορά τις σχέσεις σας τι θα ευχόσασταν; Οι περισσότεροι νομίζω θα συμπεριλαμβάναμε μια αλλαγή που έχει να κάνει με τον άλλον … Να γίνει πιο βοηθητικός, πιο συνεργάσιμος, να σταματήσει τη γκρίνια, να γίνει πιο τρυφερός. Όσο όμως δεν υπάρχουν τζίνι και μαγικά ραβδάκια, ο μόνος τρόπος να αλλάξει ο άλλος, είναι η δική μας αλλαγή!

Αποτελεί συνήθεια στην καθημερινότητά μας η αναζήτηση των δυσκολιών μας. Ιδίως στις σημαντικές σχέσεις μας. Και είναι συνήθως πιο εύκολο να εντοπίσουμε ‘τα λάθη’ του άλλου από τα δικά μας, για τον ίδιο λόγο που η παρατήρηση του άλλου είναι πιο εύκολη από την αυτοπαρατήρησή μας. Εντοπίζουμε λοιπόν τα λάθη του άλλου. Επόμενο βήμα; Υπομονή ίσως…. Όσο όμως ‘υπομένουμε’ τόσο συνήθως αυτό που μας ενοχλεί ως δια μαγείας γίνεται πιο έντονο. Υπομένουμε εμείς επιμένει πιο έντονα αυτό. Όχι, δεν είναι η κακή μοίρα μας που φταίει, συνήθως αυτό που συμβαίνει στους ‘υπομονετικούς’ ανθρώπους είναι ότι στην προσπάθειά τους να κάνουν υπομονή, προσηλώνουν την προσοχή τους σ’ αυτό που με τόσο κόπο προσπαθούν να υπομείνουν, με αποτέλεσμα να το υπερμεγενθύνουν. ‘Διαβάζουν’ στη συμπεριφορά του άλλου διαρκώς το λάθος του, καθώς εφόσον βρίσκονται στη ‘μάχη της υπομονής’ πρέπει να δώσουν περιεχόμενο σ’ αυτήν.

Κάποια στιγμή και η υπομονή τελειώνει και τότε αρχίζει η δράση. Η δράση αυτή διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και από σχέση σε σχέση. Επισημάνσεις, παρατηρήσεις, γκρίνια, κριτική, παράπονα, επιθέσεις. Η μορφή της δράσης διαφορετική, το αίτημα όμως το ίδιο: να σταματήσει ο άλλος να κάνει αυτό που κάνει. Τι ακολουθεί; Συνήθως απογοήτευση. Είτε γιατί η προσδοκώμενη αλλαγή του άλλου δεν έρχεται είτε επειδή έρχεται αλλά δε διαρκεί για πολύ. Γιατί να είναι τόσο κλασσική αυτή η κατάληξη στις προσπάθειες μας για αλλαγή στις συμπεριφορές του άλλου; Ίσως επειδή το θέμα δεν είναι να γνωστοποιήσουμε στον άλλον τι θέλουμε να αλλάξει. Αν αυτή είναι η πρόθεσή μας, μια απλή αναφορά ή περιγραφή είναι αρκετή. Ίσως ο άλλος όμως να μην αλλάζει, όχι επειδή δεν ξέρει τι μας ενοχλεί, αλλά επειδή δεν μπορεί στις συγκεκριμένες συνθήκες της σχέσης (το ‘δε θέλει’ ας το δούμε λίγο από τη ματιά του ‘δεν ξέρει πώς’). Το ερώτημα λοιπόν ‘πώς θα αλλάζαμε στον άλλον αυτά που μας ενοχλούν’ μετατρέπεται σε ‘κάνοντας τι θα βοηθούσαμε τον άλλον να τα αλλάξει’.

Και έτσι έχουμε αμέσως συμπεριλάβει στην προσπάθειά μας τον εαυτό μας. Η προσδοκώμενη αλλαγή δεν είναι η δική του αλλά η δική μας. Τι θα μπορούσαμε να αλλάξουμε στη δική μας συμπεριφορά ώστε να βοηθήσει στην αλλαγή του άλλου; Τις περισσότερες φορές οι συμπεριφορές που μας ενοχλούν στον άλλον, έρχονται ως απάντηση σε δικές μας συμπεριφορές, οι οποίες δικές μας απαντούν σε προηγούμενες του άλλου … και πάει λέγοντας. Τι θα γινόταν λοιπόν, αν αντί να ψάχνουμε αν η κότα έκανε το αβγό, αποφασίζαμε με μια δική μας αλλαγή να σπάσουμε αυτές τις αλυσιδωτές συμπεριφορές επικοινωνίας μας; Αν για παράδειγμα, στο φίλο που μας εκνευρίζει με την επιμονή του στο να ακούγεται η γνώμη του, αντί να εναντιωνόμασταν γινόμασταν απλά αδιάφοροι; Ή στη γκρίνια της συζύγου αντί να υπεκφεύγουμε κουρασμένοι, δίναμε βαρύτητα στους μονολόγους της και δείχναμε ενδιαφέρον; Ίσως και τίποτα … σίγουρα όμως αντιδρώντας με τον ίδιο τρόπο όπως πάντα, το ‘ίσως τίποτα’ είναι ‘σίγουρα τίποτα’. Γιατί είναι λιγάκι ανόητο επαναλαμβάνοντας το ίδιο πράγμα να περιμένουμε διαφορετικά αποτελέσματα!

http://www.evatheodosiadou.blogspot.gr/2014/08/blog-post.html

Νομίζω όλοι μας λίγο πολύ αναρωτιόμαστε συχνά κατά πόσο βοηθητικός μας ήταν ο άλλος που επιλέξαμε να μοιραστούμε το πρόβλημα μας. Ή και πόσο βοηθητικοί υπήρξαμε στον άλλον που κατέφυγε σε εμάς για να μοιραστεί το πρόβλημά του. Είτε αυτό έχει να κάνει με μια συντροφική σχέση, είτε φιλική είτε και γονεϊκή. Η ενεργητική ακρόαση είναι σίγουρα μια διαδικασία πολύ πιο βαθιά και ουσιαστική από αυτό που λανθασμένα αρκετοί ερμηνεύουν ως ‘επαναλαμβάνω τα λόγια του άλλου, χωρίς να τοποθετούμαι’. Είναι ουσιαστικά μια δεξιότητα επικοινωνίας που στηρίζεται στην ενσυναίσθηση (μπορώ να μπω στη θέση του;) στην κατανόηση και αποδοχή του άλλου και στο σεβασμό στη δυσκολία που βιώνει.

Πόσες φορές έχουμε βρεθεί στη θέση του να θέλουμε να βοηθήσουμε τον άλλον και να ‘στίβουμε’ το κεφάλι μας  για να κατεβάσει ιδέες και προτάσεις που μπορεί να φανούν χρήσιμες. Αρκετά συχνά, στην προσπάθειά μας να υπάρξουμε εφευρετικοί διαπιστώνουμε ότι ό, τι και να προτείνουμε απορρίπτεται από τον άλλον γιατί έχει ήδη δοκιμαστεί ή επειδή δεν μπορεί να δοκιμαστεί! Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι στ’ αλήθεια, εφόσον πριν μοιραστεί μαζί μας τη δυσκολία του προφανώς έχει καταβάλει πολύ χρόνο, προσπάθεια και ενέργεια προσπαθώντας να εξαντλήσει ο ίδιος του όλες τις εναλλακτικές λύσεις του. Πώς και πιστεύουμε εμείς ότι μέσα από μια σύντομη συζήτηση θα έρθουμε με μια φαεινή ιδέα που ο ίδιος στην πορεία του δε σκέφτηκε; Δεν αμφισβητώ ότι αυτό κάποιες φορές μπορεί να ισχύσει, σίγουρα όχι όμως στο βαθμό που εμείς θεωρούμε.

Ίσως λοιπόν, να ήταν αρκετά πιο χρήσιμο από το να αναλωνόμαστε στην προσπάθειά μας να συμβουλέψουμε, να προτείνουμε ή και να καθοδηγήσουμε, να μείνουμε στην απόπειρα κατανόησης του άλλου και καθρεφτίσματος αυτού που έχουμε κατανοήσει. Μέσα από κάθε πληροφορία που μας δίνει ο άλλος στην επικοινωνία μας, πέρα από αυτό που λέει, μπορεί κανείς να διακρίνει και ένα σωρό άλλες πληροφορίες που αφορούν πληροφορίες για το πώς νιώθει σε σχέση μ’ αυτό που λέει, τι προσδοκά, τι φοβάται, ποιες οι αξίες του αλλά και πληροφορίες που έχουν να κάνουν με το τι προσδοκά από εμάς και από τη σχέση μας.

Φανταστείτε, λοιπόν, την πορεία μιας συζήτησης, όταν μέσα σ’ αυτό που μας λέει ο άλλος εμείς προσπαθούσαμε να ‘διαβάσουμε’ κάτω από αυτό που λέει και να κάνουμε κάποιες ερωτήσεις γύρω από αυτό ή να μοιραστούμε τις υποθέσεις μας μαζί του. Εκεί για παράδειγμα, στον ταλαιπωρημένο σύζυγο που γυρνάει από τη δουλειά με τη δήλωση στη γυναίκα του ‘…τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο στη δουλειά’ , η γυναίκα του θα μπορούσε να βομβαρδίσει με διευκρινιστικές ερωτήσεις του τύπου ‘..τι έγινε..πότε …ποιος…..και συ τι είπες’, ή να αρχίσει τις προτάσεις ‘εγώ σου λέω μίλα με το αφεντικό σου επιτέλους’ .

Ένας άλλος δρόμος  μέσα από την ενεργητική ακρόαση, είναι απλά να καθρεφτίσει αυτό που ‘διαβάζει’ ‘φαίνεσαι πολύ αγχωμένος και προβληματισμένος…μήπως νιώθεις ανασφάλεια ότι μπορεί να χάσεις τη δουλειά σου;’  Να καταλάβει το μήνυμα της σχέσης
‘μου φαίνεται θες να το συζητήσουμε για να το εκτονώσεις’ ή  και να τον βοηθήσει να προχωρήσει τη σκέψη του ‘τι νομίζεις ότι θα σε βοηθούσε να κάνεις, σ’αυτήν τη φάση;’
Τι συμβαίνει, λοιπόν, εκείνη τη στιγμή της ενεργητικής ακρόασης; Δίνει η γυναίκα το μήνυμα στο σύζυγο, ότι μπορεί να τον καταλάβει και  ορίζοντας αυτό που βλέπει,  τον βοηθά και τον ίδιο να συνειδητοποιήσει τη διάσταση του συναισθήματός του. Δείχνει εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του ίδιου αποστασιοποιούμενη από τις συμβουλές που θα μπορούσε να δώσει και αυτό δημιουργεί ένα κλίμα σεβασμού στη σχέση. Δηλώνει τη διαθεσιμότητά της να ακούσει και να ανταποκριθεί στο βαθμό που ο άλλος θα ζητήσει. Νομίζω θα συμφωνήσουμε όλοι, ότι πολλές φορές, όταν καταφεύγουμε στον άλλον με έναν προβληματισμό μας, δε θέλουμε ούτε να ακούσουμε τη γνώμη του, ούτε την πρότασή του.

Πολλές φορές θέλουμε απλά να μοιραστούμε, να νιώσουμε ότι ο άλλος μας καταλαβαίνει, ίσως και να ξεμπλοκάρουμε μέσα από την κουβέντα αυτή. Εκεί το να ακούμε ενεργητικά, προσπαθώντας να βάλουμε σε λόγο τα συναισθήματα που αντιλαμβανόμαστε από τον άλλον και τις σκέψεις που ίσως υποθέτουμε ότι υπαινίσσεται, ίσως θα ήταν το πιο βοηθητικό για το πρόβλημα του.  Σίγουρα όμως θα ήταν και πιο επωφέλιμο για τη σχέση μας την ίδια!